Próba jubilerska
Przekazuje informację dotyczącą zawartości metalu szlachetnego: srebra, złota lub platyny w wyrobie jubilerskim. Dla przykładu, złoto to metal miękki, dlatego do wykonania biżuterii, stosuje się jego stopy z innymi metalami, które je utwardzają, zmieniają barwę czy wygładzają powierzchnię.
Dokładność próby szacuje się na 0,001 stosunku masy metalu szlachetnego do całkowitej masy stopu. Próba złota 0,333 oznacza, że w 1000 jednostek masy stopu, metal szlachetny stanowi 333 jednostek. Czyli jest to złoto 8-karatowe. Złoto próby 0,750 to kruszec 18-karatowy. W teorii czyste złoto posiada próbę 1000/1000, jednak jest ono niemożliwe do uzyskania. Dlatego też najcenniejsze złoto - 24-karatowe – ma próbę 0,999.
Aby wyroby z metali szlachetnych mogły być zgodnie z prawem oferowane Klientom, muszą uzyskać odpowiednią cechę probierczą, którą nadaje Urząd Probierczy. Zawiera ona informacje o kruszcu, za pomocą specjalnych znaków, z którego wykonano wyrób jubilerski oraz o próbie jubilerskiej. Przykładowo litera P oznacza Urząd Probierczy w Poznaniu. Czynnościom tym nie podlegają wyroby srebrne o masie mniejszej niż 5 gramów oraz złote i platynowe o masie nieprzekraczającej jednego grama. Jeśli wyrób jest cięższy, ale na tyle deliaktny, że próba umieszczenia cechy probierczej, może go uszkodzić, także można zrezygnować z tej czynności. Wówczas biżuteria zaopatrzona jest w odpowiedni certyfikat, zawierający te informacje, których nie udało się wybić.
